لابیرنتیت یا بیماری التهاب گوش داخلی که عموما در اثر عفونت ویروسی و گاهی نیز به دلیل عفونت باکتریایی ایجاد می شود ، می توان با مختل کردن جریان حسی از گوش به مغز ، سبب آسیب در تعادل و شنوایی شده و علائمی مانند سرگیجه ، وزوز گوش و حالت تهوع را در فرد ایجاد کند.
از آنجایی که لابیرنتیت انواع مختلف دارد و در هر کدام نیازمند روش های درمانی و مراقبت های ویژه ای است ، در این مقاله در ارتباط با این بیماری و راه کار های کنترل آن خواهیم پرداخت.
بیماری لابیرنتیت چیست ؟
لابیرنتیت یک بیماری التهابی گوش داخلی است که به دلیل عفونت یا التهاب لابیرنت (ساختار گوش داخلی که مسئول تعادل و شنوایی است) رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی ، باکتریایی یا گاهی اوقات آسیب‌های فیزیکی است. علائم لابیرنتیت شامل سرگیجه شدید ، حالت تهوع ، استفراغ ، از دست دادن تعادل و گاهی کاهش شنوایی یا وزوز گوش است. درمان معمولاً شامل داروهای ضد التهاب ، ضد ویروس یا آنتی‌بیوتیک‌ها و همچنین داروهایی برای کنترل علائم مانند سرگیجه و تهوع است.
علل اصلی بیماری لابیرنتیت طبق نظر دکتر زهرا عباسی
احتمالا می دانید که علت اصلی اکثر بیماری های گوش ، عفونت است و این مسئله به ویژه در ارتباط با لابیرنتیت اهمیت زیادی دارد در اصل منشا این بیماری به عفونت باز می گردد با این حال برخی موارد دیگر نیز می توانند در بروز آن موثر باشند دکتر زهرا عباسی ، بهترین متخصص گوش تهران ، موارد زیر را در بروز این عارضه موثر می داند :
1. عفونت‌های ویروسی
یکی از شایع‌ترین علل لابیرنتیت ، عفونت‌های ویروسی است. ویروس‌هایی که باعث عفونت‌های تنفسی فوقانی می‌شوند ، مانند ویروس‌های سرماخوردگی ، آنفولانزا و ویروس هرپس، می‌توانند به گوش داخلی سرایت کنند و باعث التهاب لابیرنت شوند. این عفونت‌ها اغلب باعث سرگیجه، اختلال در تعادل و گاهی کاهش شنوایی موقت می‌شوند. ویروس‌ها به دلیل حمله به سلول‌های عصبی گوش داخلی می‌توانند عملکرد لابیرنت را مختل کنند.
2. عفونت‌های باکتریایی
اگرچه عفونت‌های ویروسی رایج‌تر هستند ، عفونت‌های باکتریایی نیز می‌توانند لابیرنتیت ایجاد کنند. این نوع عفونت معمولاً در نتیجه عفونت گوش میانی (اوتیت میانی) که به گوش داخلی گسترش یافته است ، رخ می‌دهد. باکتری‌ها می‌توانند از طریق جریان خون یا به طور مستقیم از طریق پرده گوش آسیب‌دیده به لابیرنت برسند. این نوع لابیرنتیت می‌تواند علائم شدیدتری مانند سرگیجه شدید و کاهش شنوایی دائمی ایجاد کند.
3. آسیب‌های فیزیکی یا ضربه به سر
آسیب‌های مستقیم به سر یا گوش می‌توانند موجب لابیرنتیت شوند. ضربه به سر می‌تواند به ساختارهای گوش داخلی آسیب رسانده و التهاب ایجاد کند. این نوع لابیرنتیت اغلب با سایر علائم ناشی از ضربه مانند سردرد یا مشکلات عصبی همراه است. آسیب فیزیکی ممکن است باعث اختلال در عملکرد تعادل و ایجاد سرگیجه شدید شود.
4. استرس یا اختلالات خود ایمنی
در موارد نادر ، لابیرنتیت ممکن است ناشی از اختلالات خودایمنی باشد که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول‌های گوش داخلی حمله می‌کند. استرس مزمن نیز می‌تواند سیستم ایمنی را تضعیف کرده و باعث آسیب به گوش داخلی شود. این نوع لابیرنتیت ممکن است با بیماری‌های دیگر خودایمنی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید همراه باشد.
علائم بیماری لابیرنتیت چیست ؟
لابیرنتیت باعث بروز علائمی می‌شود که بیشتر مرتبط با گوش داخلی و تعادل بدن است. شایع‌ترین علامت آن سرگیجه شدید است که اغلب با حالت تهوع و استفراغ همراه می‌شود. این بیماری همچنین می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت، وزوز گوش و احساس فشار در گوش شود. افراد مبتلا ممکن است در حرکت کردن و حفظ تعادل مشکل داشته باشند و حتی در تمرکز و انجام کارهای روزمره دچار اختلال شوند.
با این حال علائم کامل این بیماری شامل موارد زیر است :
– سرگیجه شدید
– حالت تهوع و استفراغ
– اختلال در تعادل
– حرکت کنترل نشده چشم ها
– تغییر در بینایی مثل تاری دید
– وزوز گوش (تینیتوس)
– کاهش شنوایی موقت یا دائم
– حساسیت به حرکت
– احساس فشار یا درد در گوش
– مشکل در تمرکز
بنابراین چنانچه چند مورد از این علائم را احساس کردید برای درمان سریع تر و پیشگیری از پیشرفت آن ، به متخصص گوش خوب در تهران مراجعه کنید.
روش تشخیص لابیرنتیت یا عفونت گوش داخلی در تهران
تشخیص لابیرنتیت در تهران معمولاً با بررسی علائم بالینی بیمار آغاز می‌شود. پزشک ابتدا سابقه پزشکی فرد و علائم فعلی او را بررسی می‌کند تا ببیند آیا سرگیجه ، حالت تهوع و کاهش شنوایی وجود دارد یا خیر و سپس پرسش در مورد عفونت‌های اخیر ویروسی یا باکتریایی و ضربه به سر نیز می‌تواند در تشخیص این بیماری کمک کند. معاینه گوش خارجی و میانی با استفاده از اتوسکوپ نیز انجام می‌شود تا سایر علل ممکن مانند عفونت گوش میانی رد شوند.
در مرحله بعد ، آزمایش‌های شنوایی ممکن است برای ارزیابی میزان کاهش شنوایی بیمار انجام شود. یکی از این آزمایش‌ها ، ادیومتری است که به سنجش توانایی شنوایی و تشخیص هرگونه آسیب در گوش داخلی کمک می‌کند. همچنین تست‌های تعادل مانند تست کالریک (آزمایش تحریک حرارتی گوش) یا تست مانور دیکس-هالپایک می‌توانند به تشخیص مشکلات تعادلی مرتبط با لابیرنتیت کمک کنند. این تست‌ها با تحریک سیستم تعادلی گوش داخلی می‌توانند پاسخ‌های غیرطبیعی مانند سرگیجه را تشخیص دهند.
در برخی موارد ، برای رد سایر علل جدی‌تر مانند سکته مغزی یا تومورهای مغزی ، ممکن است پزشک از تصویربرداری‌های پیشرفته مانند MRI یا سی‌تی اسکن استفاده کند. این تصویربرداری‌ها می‌توانند ساختار گوش داخلی و مغز را به دقت بررسی کرده و وجود التهاب ، آسیب یا سایر مشکلات عصبی را تشخیص دهند. این روش‌ها به ویژه زمانی مفید هستند که علائم بیمار پیچیده یا غیرمعمول باشد.
